اینجاست که پای صدای اچ.دی اینتل (Intel HD audio) و درگاه شبکه (ایترنت) گیگابایتی، هشت گذرگاه ذخیره پی.سی.آی اکسپرس برای لوازم جانبی و همین طور مشابه آن برای رابط های کاربری دیجیتال صفحه نمایش به میان می آید.

در حقیقت همه اینها به داخل خود پردازنده هزول جمع شده و روی دای (قطعه کوچک سیلیکونی تشکیل دهنده پردازنده) قرار گرفته اند.

 درخصوص مادربورهای Z87 درست مثل Z77 تنها تراشه های سری 8 هستند که در کنار پردازنده های سری K کاملا دسترسی به قابلیت های اورکلاک را برای شما میسر می کنند.

بنابراین Z87 تنها مادربوردی است که همه بازیخورها به سوی آن خیز برمی دارند.

در مورد مادربوردهای دیگر با چیپ ست سری 8، نگارش های B و Q این مادربورد برای سیستم های اداری مخصوص دفاتر کار هستند. این مادربوردهای H81 و H87 شاید بتوانند علامتی روی صفحه رادار ذهن کاربران طالب مادربوردهای مخصوص کارهای روزمره ایجاد کنند.

در اینجا مادربوردهای سطح متوسط را بررسی می کنیم. هر دو مدل ذکر شده از پشتیبانی چند گرافیکی (multi-GPU) بی بهره اند، به این معنی که شما تنها می توانید از یک کارت گرافیک مستقل روی آنها استفاده کنید.

 در عین حال H81 در مقایسه با Z87 که قابلیت به کار بردن سه عدد صفحه نمایش را با استفاده از گرافیک تعبیه شده پردازنده دارد، می تواند فقط دو صفحه نمایش را برپایه توانایی های گرافیکی پردازنده راه اندازی کند.

برخلاف تبلیغات غیرواقع شرکت های ایسوس و ام.اس.آی که توانایی اورکلاک کردن را فقط مختص مادربوردهای Z87 می دانند، هر دو مادربورد H81 و H87 از این توانایی برخوردارند.

 با این حال بیم آن می رود که در آینده اینتل این قابلیت را از کار بیندازد. فناوری سرعت برق آسای ذخیره داده اینتل با مورد پشتیبانی قرار دادن راید کامل می شود که در بوردهای H81 قابل دسترس نیست.

همین موضوع در ارتباط با فناوری پاسخگویی هوشمند بوت شدن سریع اینتل نیز صادق است و بورد H81، یو.اس.بی 0/3 و ساتای 6 گیگابایت بر ثانیه را برای هر یک فقط به دو پورت اتصال محدود می کند.

شاید این بورد برای رایانه های ارزان مناسب باشد، اما کم و کاستی هایش موجب می شود به طور کل از چشم بازی خورها بیفتد.

در مورد H87، اگر علاقه وافری به اورکلاک کردن نداشته باشید، چیز زیادی از دست نخواهید داد. البته همین مساله در مورد قابلیت چند گرافیکی نیز صادق است.

اما نکته مهم این است که اگر در آینده پشیمان شده و نظر خود را عوض کنید، دیگر هیچ راه برگشتی وجود ندارد.

 پس اگر احتمال می دهید که نظرتان در آینده در مورد اورکلاک کردن و استفاده از چند کارت گرافیک عوض شود، بهتر است همان اول جلوی ضرر را گرفته و و آموزش تعمیرات کامپیوتر و  از همین حالا مادربورد Z87  را انتخاب کنید.

مادربوردهای ای.ام.دی

شرکت ای.ام.دی تاکنون تراشه خاصی را عرضه نکرده است. چیپ ست های فعلی سری 9 ای.ام.دی SB950 تفاوت زیادی با چیپ ست های سری های پیشین آن SB850 و SB750 ندارد.

هیچ کدامشان از یو.اس.بی 3.0 را به طور محلی پشتیبانی نمی کند و همین ویژگی باعث شده تا ای.ام.دی همه امید خود را به واحدهای شتاب دهنده گرافیکی (APU) ببندد.

این شرکت چند سال اخیر خیلی در مورد چیپ ست های سری 1000 خود از جمله 1090FX مانور داده که هیچ کدام از آنها هنوز به بازار عرضه نشده اند.

 واقعیت تلخ این است که برخی نقشه های ای.ام.دی با گذشت زمان دارند بتدریج نقش بر آب می شوند. برای مثال غول پردازنده های دسکتاپ این شرکت استیم رولر (Steamroller) از مادربوردهای خانواده سوکت FM که مخصوص واحدهای شتاب دهنده گرافیکی ای.ام.دی بود، سر در آورد.

 از سوی دیگر، یک سری پردازنده های منسوب به استیم رولر هرگز موفق نشدند تا به داخل کیس دسکتاپ ها راه یابند. نکته مهم دیگر این که در طول زمان قابلیت هایی حیاتی نظیر پشتیبانی از پی.سی.آی اکسپرس 3.0 از سوی این شرکت کم اهمیت قلمداد می شوند.

اما حداقل استفاده از پردازنده های ای.ام.دی که پردازنده و گرافیک با هم یکی و آموزش تعمیرات بردها الکترونیکی هستند، این مزیت را دارد که نگرانی شما را از بابت پهنای باندی که گرافیک های مستقل فراهم می کنند، رفع سازد.

فعلا سیاست ای.ام.دی این است که چیپ ست مادربورد را به نفع سیستم روی یک تراشه (system-on-a-chip) معماری افسانه ای HSA کنار بگذارد که این می تواند به معنای پایان عمر مادربوردهای ای.ام.دی